ครูจุ๋มได้อ่านพบข้อคิดดีๆ (จากคุณครูทัศนา พู่ทอง ) ที่อยากแบ่งปันให้คุณครูทุกท่านได้อ่านบ้าง คุณครูทุกท่านโปรดทราบ "เธอต่างหากที่สอนครู"

อ่านเรื่องของเท็ดดี้มาก็หลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ไม่เสียน้ำตา ทั้งๆที่มันก็ประโยคเดิมแทบทุกตัวอักษร (ขอคารวะผู้แปลเรื่องดีๆ เรื่องนี้เป็นคนแรก ณ วันนี้ เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องอมตะกรณีศึกษา (case study) ในวงการครูไปแล้วจริงๆ)
เพราะทุกครั้งที่จะมีการ"ตีราคา" นักเรียนดื้อๆ เกๆ แต่ละครั้ง เท็ดดี้ก็จะมาเตือนสติเราทันทีว่า "อย่านะ อย่าเพิ่งตีราคาติดฉลากเด็กคนนั้น ถ้าคุณครูยังไม่ตรวจสอบข้อมูลให้ดีเสียก่อน" มาอ่านเรื่องของเท็ดดี้กันอีกสักครั้งนะคะ
คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป. 5 ของครูทั้งชั้นเสียแล้วตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลยแต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้... เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนหนึ่ง ชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึงและ สังเกตว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่ เสื้อผ้าของเขาสกปรกและตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาและบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วยถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจงานของเท็ดดี้ ด้วยหมึกสีแดงกากบาทไปหนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษ
ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน - - -คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วยและครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้ายแต่เมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลย เมื่อพบว่า …. ครูชั้น ป. 1 ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า"น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทางานเรียบร้อย มารยาทดี เป็นเด็กที่ น่ารักมากทีเดียว"
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 2 เขียนว่า"เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน แต่กาลังมีปัญหา เพราะแม่ของเท็ดกาลังป่วยหนักและชีวิตทางบ้านต้องลาบากมากแน่ๆ"
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 3 เขียนว่า"เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไป เขาพยายามเต็มที่แล้ว แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขาเท่าไหร่และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ"
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 4 เขียนว่า"เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควร ไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน
ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้วและอับอายในการกระทาของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่ของเท็ดดี้ ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าวง ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่น ๆ เด็กบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้นและขวดน้าหอมที่เหลือน้าอยู่ก้นขวดแก่เธอ
แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆเมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใดแล้วสวมมันไว้ที่ข้อมือ และฉีดน้าหอมไปบนข้อมือด้วย เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ นิ่งอยู่นานพอที่จะพูดว่า "ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ"
หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน ครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง ... นับแต่วันนั้นคุณครูทอมป์สันเริ่มให้ความเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษเมื่อครูพยายามช่วยเขาจิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งยิ่งครูให้กาลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น
ภายในสิ้นปีนั้น เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้องและแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน แต่เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น"ศิษย์โปรด" ของครู หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตูจดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี... หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีกบอกว่าเขาเรียนจบ ม.ปลายแล้วได้ที่สามในทั้งระดับ และคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต
สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีกบอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลาบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือและจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วยเกียรตินิยม อันดับหนึ่ง (เหรียญทอง) และยังย้ากับครูทอมป์สันว่าคุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและเป็นครูคนโปรดใน ชีวิตเขา จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มาครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิดจดหมายนั้นอธิบายว่าคุณครูยังเป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่านพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์ ...
เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ...ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก เท็ดดี้บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึงและก็จะแต่งงานกันเขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อน และเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สันจะตกลงมานั่งในที่นั่งสาหรับพ่อ-แม่เจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่ แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้นคุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูกและต้องฉีดน้าหอมที่เท็ดดี้จาได้ว่าแม่เขาฉีดตอนที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย และคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผมขอบคุณมากที่ทาให้ผมรู้สึกสาคัญและแสดงให้ผมเห็นว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆได้"
ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้าตานองหน้าว่า"หมอเท็ด เธอเข้าใจผิดแล้วแหละเธอต่างหากที่สอนครูว่า ครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบ ได้รู้จักเธอนั่นแหละ"